Μια φορά κι έναν καιρό

σ’ ένα κοτετσοχωριό…

ζούσανε πολλά κοκόρια,

με τις κότες και τα βόδια.

Μα βαριόντουσαν πολύ

να ξυπνάνε το πρωί,

για να δώσουν εντολή…

«Όλοι πάνω… στη στιγμή».

Μια ακούω την συγγραφέα να εξιστορεί «Το κοτετσοχωριό 12 λυκάκια και 6 κοκοράκια» και μια παρακολουθώ τον γιο μου που έχει ήδη παρασυρθεί με την αφήγησή της και βρίσκεται στον φανταστικό κόσμο του παραμυθιού. Γιατί ποιος άλλος μπορεί να είναι ο καλύτερος κριτής των παιδικών παραμυθιών απ’ τα ίδια τα παιδιά;

Φαίνεται ότι το μυστικό της Θεοφανώς Γιαννούρα είναι ότι παραμένει μέσα της παιδί. Κι όποτε ξεχειλίζει η ανάγκη της να εκφραστεί, αυτή παίρνει τη μορφή μιας ρέουσας γλώσσας, που οι λέξεις της πλάθουν εικόνες και διεγείρουν την παιδική φαντασία.

​

Το γεγονός ότι οι πρωταγωνιστές του παραμυθιού είναι ζώα, σε συνδυασμό με την ποιητική γλώσσα με ομοιοκαταληξία εισάγουν όμορφα τα παιδιά στην πρωτότυπη ιστορία. Η πλοκή του παραμυθιού διατηρεί το ενδιαφέρον τους ως το τέλος και η πολύ όμορφη εικονογράφηση συμπληρώνει τον φανταστικό κόσμο στον οποίο μεταφέρονται τα μικρά και τα μεγάλα παιδιά.

​

Η ιστορία δεν είναι μια ιστορία του κουτιού, γραμμένη με διδακτικό ύφος που κουνά το δάχτυλο στα παιδιά. Καθόλου. Μέσα από την πλοκή του παραμυθιού και την αλληγορία των χαρακτήρων, τα παιδιά αφήνονται να νιώσουν τα συναισθήματα που δημιουργούνται και να «ξεκλειδώσουν» το καθένα με το δικό του τρόπο την περιπέτεια που έζησαν τα κοκόρια και τα μηνύματά της.

​

Οι μεγαλύτεροι αναγνώστες συνειδητοποιούμε πως η συγγραφέας αγγίζει με την ευαίσθητη πένα της ένα απ’ τα σημαντικά θέματα της εποχής μας, που αφορά στα παιδιά και την προστασία τους... Κι οι μικροί αναγνώστες ταξιδεύουν σε ακόμα μια ιστορία στον κόσμο της φαντασίας, κι ίσως μάθουν ν’ αναγνωρίζουν τις καλές και τις κακές περιστάσεις.

Ναυσικά Θεοφάνους

​

ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΚΑΙ Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΑΔΩΝΗΣ ΙΔΑΛΙΟΥ